Asystentka

32

            Mężczyzna był zaskoczony słowami swojej partnerki. Odpalił silnik i ruszyli w drogę. Kiedy znaleźli się na miejscu, kobieta szybko pobiegła do środka. Patryk zaparkował przed wyjściem i czekał na nią. Zadzwonił do Karola, lecz ten nie odbierał, więc poinformował kierownika księgowości, że się spóźni. Pół godziny później, mężczyzna zaczął spacerować wokół samochodu, doglądając go. Ola wyszła rozradowana u boku młodego mężczyzny. Patryk wyprostował się i przybrał poważny wyraz twarzy. Obserwował parę, która zbliżała się do niego.

– Kochanie, poznaj nowego chłopaka swojej siostry, Marcina.

– Cześć. – podał mu rękę, ale ten jej nie uścisnął. Patrzył na niego wrogo, potem na partnerkę i ponownie na niego.

– Co ty kombinujesz? – zapytał ją.

– Ja? Nic. – uśmiechnęła się niewinnie.

– Nic? A Julia zna swojego nowego chłopaka?

– Jeszcze nie, ale go pozna.

– I pan się na to zgadza?

– Lubię wyzwania.

– Ale też mi wyzwanie. Patryk.

– Marcin. – uścisnęli sobie mocno dłonie.

– Podrzucimy Marcina do domu i pojedziemy do firmy.

            Marcin Neuer był dwudziestopięcioletnim, wysokim blondynem o niebieskich oczach. Miał gęste włosy zaczesane do góry, wysokie czoło, prosty nos i kształtne usta. Jego atutem był pociągający uśmiech. Chłopak był wyluzowany z dużym poczuciem humoru. Potrafił również być stanowczy i dominujący.

Marcin znał rodzeństwo Szarakowskich od urodzenia. Wraz z Pawłem bawili się w piaskownicy, chodzili do podstawówki oraz gimnazjum. Przyjaźni się od samego początku, lecz po ukończeniu szkoły, rodzice chłopaka postanowili przeprowadzić się do Niemiec. Po ukończeniu liceum, Marcin zaczął studiować w Instytucie Technologicznym w Massachusetts. Kontakty z rodzeństwem stały się rzadkie. Mężczyzna przyjeżdżał do kraju kilka razy w roku. Był na bieżąco ze sprawami Oli i Pawła.

            W drodze do mieszkania Marcina, Patryk otrzymał pilny telefon od Karola, że ma zjawić się w firmie. Mężczyzna przeprosił chłopaka i pojechał od razu do firmy. Zaparkował przed budynkiem i pobiegł do środka, zostawiając Olę ze znajomym. Dziewczyna pokrótce streściła jemu zdarzenia, które wydarzyły się w jej życiu. Kiedy taksówka przyjechała na miejsce, pożegnali się i każde udało się w swoją stronę.

            Aleksandra po pracy umówiła się z Julia na kawę. Punktualnie zjawiła się na miejscu, gdzie dziewczyna już na nią czekała.

– Chyba się nie spóźniłam? – zapytała.

– Nie, to ja byłam wcześniej.

– Uff… To dobrze. Co się stało, że tak pilnie chciałaś się ze mną spotkać?

– Ty.

– Co ja?

– I Karol.

– Co on? – Julia zdziwiła się.

– Ty i Karol kochacie się.

– Ola, proszę cię. Nie zaczynajmy tego tematu.

– Posłuchaj mnie tylko.

– Karol mnie nie kocha.

– Julia! Możesz mnie posłuchać?! – Ola uniosła głos, przyciszając tym dziewczynę.

– Dobrze.

– Karol nie przyzna się do tego, że cię kocha. Musisz wzbudzić w nim zazdrość.

– Już wiele razy próbowałam i nic.

– Proszę. – pokazała zdjęcie Marcina. Julia z wrażenia otworzyła usta i nie mogła uwierzyć w to co widzi. – Wiem, przystojny, ale…

– Ciii… On jest cudowny.

– Wiem.

– Skąd ty go wytrzasnęłaś?

– Był moim sąsiadem i chodził ze mną do szkoły. Ogólnie przyjaźniliśmy się, ale wyprowadził się do Niemiec i kontakt się urwał.

– A teraz?

– Przyjechał do Polski na kilka dni, więc postanowiłam wykorzystać okazję.

– W kilka dni Karol nie zakocha się we mnie.

– On już cię kocha, tylko musi sobie to uświadomić. A tak przy okazji Marcin zostanie dłużej w Polsce.

– Hmm... Czyżbyś chciała zdradzić mojego braciszka?

– Co? Z Marcinem? Nie. – zaśmiała się.

– To po co chcesz, żeby został dłużej?

– A po co tak szybko ma wracać do Niemiec?

– Co ty kombinujesz?

– Ja? Nic. Mam tylko do ciebie jedną prośbę. Nie zakochaj się w Marcinie.

– Dlaczego?

– Bo możesz się rozczarować.

            Zapłaciły rachunek, który przyniósł im kelner, a następnie wyszły z kawiarenki. Ola opowiedziała dziewczynie ze szczegółami historię Marcina. Dziewczyna była zaskoczona, że tyle wydarzyło się w jego życiu. Śmiała się, że Karol nie dorówna chłopakowi inteligencją oraz urodą.

            Wieczorem dziewczyna miała go z nim poznać. Wszyscy spotkali się w mieszkaniu Oli. Paweł cieszył się ze spotkania ze swoim dawnym przyjacielem. Do grupy dołączył Patryk. Na początku trudno było mu złapać wspólny język z Marcinem, ale później zaczęli się dogadywać. Dagmara przygotowywała przekąski, do której dołączyła Ola.

– W czym ci pomóc? – zapytała.

– Możesz pokroić ser i szynkę. – wskazała a produkty. – Kiedy zjawi się Julia?

– Dobre pytanie. Powinna już być.

– Chyba nie wymiękła?

– Mam nadzieję, że nie.

            Usłyszały dzwonek do drzwi. Aleksandra szeroko uśmiechnęła się i pobiegła otworzyć. U progu ukazała się dziewczyna ubrana w kremową sukienkę.

– Wow! – otworzyła usta z wrażenia.

– Chyba nie przesadziłam?

– Nie. Wyglądasz pięknie.

– Dziękuję. – zarumieniła się.

– Chodź. Marcin już jest.

– Już?

– Tak. Czekaliśmy tylko na ciebie.

– To co on sobie o mnie pomyśli?

– Nic.

            Weszły do salonu, gdzie mężczyźni na widok dziewczyny przerwali dyskusję na temat technologii. Pierwszy podszedł przywitać się Patryk.

– Ja chcesz, to potrafisz się wystroić. – wyszeptał jej do ucha.

– Dzięki braciszku.

– Ale jesteś miły. Naprawdę. – rzekła naburmuszona Ola.

– Też cię kocham. – pocałował ją w skroń.

– Julia! – krzyknął Paweł. – Gdybym był sam, padłbym tobie do stóp i oddał pokłon.

– To na co czekasz? – zapytała Dagmara.

– Już okazuje swoją zazdrość. Czuję się mężczyzną.

– Zaraz się poczujesz mężczyzną. – kobieta skrzyżowała ręce na piersi.

– Coś sugerujesz kochanie?

– Pokaż jakim jesteś mężczyzną i oddaj pokłon Julii. Romeo.

– Skończcie. Nie chcę, żebyście się przeze mnie kłócili.

– Ale my się nie kłócimy. – powiedzieli równocześnie.

– Nie… tylko się droczą. Tak okazują sobie miłość. – zaśmiała się przyjaciółka.

– Właśnie. – rzekł Paweł i podszedł do swojej dziewczyny, całując ją namiętnie.

– Chodź, poznasz Marcina. – Ola chwyciła ją pod ramię i zaprowadziła do mężczyzny. – Poznajcie się. Julia. Marcin.

– Miło mi cię poznać. – dziewczyna wyciągnęła do niego rękę.

– Mnie również. To zaszczyt grać partnera tak pięknej kobiety jak ty. – pocałował jej dłoń.

– Dziękuje. – zawstydziła się.

– Nie wstydź się.

– Mało kto prawi mi takie komplementy.

– To ja wam nie będę przeszkadzać. Jak coś, jesteśmy w kuchni. – puściła oczko do pary i udała się do pomieszczenia obok.

            Julia wraz z Marcinem omawiali plan, który wymyśliła Ola, natomiast pary będące w kuchni, obserwowali ich. Patryk martwił się o siostrę, że może zakochać się w mężczyźnie, lecz partnerka go uspokoiła, że tak się nie stanie, ale go to nie przekonało. Potem przenieśli się do salonu. Dołączyli do tematu, na który rozmawiała para. Śmiali się, a zarazem kłócili, ale zawsze dochodzili do porozumienia. Aleksandra usłyszała dzwonek swojego telefonu. Na początku nie chciała odebrać, ale Patryk kazał jej to zrobić w obawie, że coś się wydarzyło. Podeszła do stołu i na wyświetlaczu zobaczyła zdjęcie Karola.

– Tak, słucham. – odebrała i wyszła na balkon.

– Cześć Ola. Moglibyśmy się spotkać?

– Coś się stało?

– Chciałbym z tobą porozmawiać. – nastąpiła cisza. – O nas.

– A możemy porozmawiać o tym jutro?

– Chciałbym dzisiaj.

– Ale…

– Proszę, Ola. Przyjedź do mnie.

– Karol, przecież to nie jest…

– Proszę. Muszę z tobą porozmawiać. Przyjedź do mnie.

– Naprawdę to jest takie konieczne?

– Proszę, Ola. Błagam cię. – mówił błagalnym głosem.

– Karol, co się stało? – zaniepokoiła się jego tonem głosu.

– Przyjedź. Czekam.

– Karol…

            Nikt nie odezwał się w telefonie. Dziewczyna zmartwiła się zachowaniem swojego byłego chłopaka. Patryk widząc, jak Ola chodzi w kółko, udał się na balkon.

– Co się stało?

– Karol dzwonił.

– I co?

– Kazał mi przyjechać.

– Po co?

– Chce ze mną porozmawiać, ale coś jeszcze musiało się wydarzyć. Miał dziwny głos.

– To jedź i zobacz co jest.

– A ty…

– Mną się nie przejmuj. Jedź. – dziewczyna patrzyła na niego litościwie. – Ola, ufam tobie. Jedź i porozmawiaj z nim.

            Zabrała torebkę, wyjaśniła przyjaciołom, że musi opuścić ich na jakiś czas. Partner odprowadził ją do samochodu. Sam zaczął się martwić, co takiego mogło się wydarzyć. Dziewczyna wyruszyła w drogę i po kilkunastu minutach znalazła się pod apartamentem. Wjechała windą na piętro i zadzwoniła do drzwi. Od razu zostały otwarte, co ją zdziwiło.

– Napijesz się czegoś? – zaproponował.

– Nie. Przejdź może do sprawy.

– Byłaś z Patrykiem?

– I nie tylko. Karol, co się stało?

– Może usiądziesz? – wskazał na krzesło. Ola skorzystała z propozycji. Mężczyzna również usiadł. – Chciałem z tobą porozmawiać.

– Słucham.

– Nie czuj się winna z powodu rozpadu naszego związku.

– Powinnam powiedzieć tobie prędzej, że cię nie kocham.

– Ola. – chwycił ją za dłonie. – To było wiadome, że będziesz z Patrykiem. Tradycja panująca w tej rodzinie powinna mnie uświadomić, że nie mam co podbijać do asystentki właściciela firmy.

– Przecież ty też jesteś właścicielem.

– Ale to nie ja zarządzam firmą. Mniejsza z tym, wróćmy do tematu. Na wyjeździe przemyślałem wszystko. Byłaś… Jesteś cudowną kobietą, z którą byłem, ale nie jestem ciebie wart. Zasługujesz na lepszego mężczyznę, takiego jak Patryk. Wiem, że on ciebie bardzo kocha i oddałby wszystko, żebyś była tylko szczęśliwa. Ja już tak bym nie potrafił.

– Potrafiłbyś.

– Nie. Nie umiem dać komuś szczęścia. Przyzwyczaiłem się, że to ktoś mnie uszczęśliwiał i dlatego stałem się egoistycznym dupkiem.

– Nie mów tak. Chociaż dupkiem jesteś. Muszę to przyznać.

– Sama widzisz. – zaśmiał się.

– Karol, musisz otworzyć się na miłość. Dać komuś szansę, aby wszedł do twojego życia i namieszał w nim, a potem zrobił porządek z tobą.

– I kopnął mnie w dupę.

– Zaraz ja mogę to zrobić, jak chcesz.

– Raz już to zrobiłaś.

– I mówi ten, co kazał mi się nie obwiniać.

– Żartuję. I nie obwiniaj się.

– Powiedz mi tak szczerze, czy coś do mnie czułeś? Więcej niż sympatia.

– Kochałem cię. – zawahał się.

– Nieprawda. – uśmiechnęła się.

– Prawda.

– Nie. To nie była miłość.

– A niby co?

– Zaliczyłabym to pod zauroczenie, ale nie miłość. Wydaje się tobie, że mnie kochałeś, ale tak naprawdę… Poszedłbyś ze mną teraz do łóżka?

– Co to za pytanie? Jesteś przecież z Patrykiem.

– A gdybym była sama. Zrobiłbyś to?

– Nie wiem.

– Pomyśl. – nastąpiła cisza. Ola przyglądała się Karolowi i była ciekawa jego odpowiedzi. – I?

– Tak szczerze?

– Kłam.

– Dobra. Już dawno bylibyśmy w łóżku.

– Wiedziałam. – zaśmiała się.

– Dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki.

– Ale można dać druga szansę.

– Można, ale jeśli się wie, że nic z tego nie będzie, to po co?

– Masz rację. Wyjaśniliśmy już sobie wszystko. Wiem na czym stoję. Mam nadzieję, że nic nie popsuje naszej relacji.

– Ja też mam taką nadzieję. Przyjaciele?

– Przyjaciele. – wstali i przytulili się.

– Muszę coś tobie powiedzieć.

– Co takiego? – spojrzała na niego. Ich twarze były blisko siebie.

– Tylko zachowaj spokój.

– Co się dzieje?

– Jesteśmy fotografowani.

– Co?!

– Ciii… Wszystko ci wyjaśnię, ale…

            Karol zbliżył twarz. Ola myślała, że ją pocałuje, ale ukrył ją w jej włosach. Zaczął ją kierować do ściany, gdzie znajdował się wyłącznik. Mężczyzna nacisnął i w mieszkaniu nastała ciemność.

– Karol, co ty robisz?

– Spokojnie. – oderwał się od niej i podszedł do stołu po jej torebkę. – Proszę.

– Wyganiasz mnie? – zaśmiała się.

– Nie. Mogę się do was dołączyć? Nie chcę zostać sam w mieszkaniu.

– Pewnie, ale pod jednym warunkiem.

– Jakim?

– Powiesz mi o co chodzi.

            Zeszli na parking i wsiedli do auta. Przed odjazdem, wysłała SMS–a Patrykowi, że przyjedzie z nią Karol i ma poinformować o tym zakochaną parę.

– Mów, dlaczego tak dziwnie się zachowujesz.

– Myślałaś, że cię pocałuję?

– Przemknęło mi to przez myśl.

– Chciałabyś.

– No wiesz?

– Wiem. – zaśmiali się.

– A tak na poważnie?

– Tylko nie mów Patrykowi.

– Ale czego?

– Amanda była dzisiaj u mnie.

– Po co?

– Zaproponowała mi współprace.

– Jaką?

– Że ty wrócisz do mnie, a ona do Patryka.

– Ale jak?

– Moim zadaniem jest ponownie uwieść ciebie, tak żebyś zdradziła Patryka, a ona zrobi zdjęcia i da to jako dowód twojej niewierności. I wtedy…

– Nie wierzę w to. Zgodziłeś się?

– Jeśli tak to co?

– Zgodziłeś się czy nie?

– Powiedziałem jej, że ściągnę cię do mieszkania, zrobiłem to. Miałem zaciągnąć cię do łóżka, prawie to zrobiłem.

– Prawie to zrobiłeś?

– Zgasiłem światło, więc powinna pomyśleć, że my coś.

– Może wiedziała nas jak wychodziliśmy. A gdzie tak w ogóle była?

– Ona w domu, ale jej fotograf na dachu, po drugiej stronie. Wątpię, żeby nas widział.

– Jak Patryk mógł z nią wytrzymać?

– Sam nie wiem. Jeszcze jej się oświadczył.

– Dobrze, że już z nią nie jest.

– Na szczęście.

– Bardzo mili jesteśmy, wiesz?

– Wiem.

            Rozweseleni weszli do mieszkania. Dagmara wyszła przywitać się z Karolem, a następnie za nią pojawili się Paweł i Patryk. Zamienili ze sobą kilka zdań i Ola weszła z mężczyzną do salonu, aby poznał jej dawnego przyjaciela. Ten widząc go z Julią, oniemiał. Siedzieli wtuleni w siebie i patrzyli sobie w oczy.

– Zakochani. – rzekła Ola. – Marcin poznaj Karola, naszego przyjaciela. Wraz z Patrykiem prowadzi firmę.

– Cześć. – wstał i podał mu rękę. Karol zlustrował go, ale podał mu dłoń. Julia wypuściła oddech. Przypomniała sobie co ostatnio razem zrobił jej ukochany.

– Karol.

– Marcin. Miło cię poznać. Dużo o tobie słyszałem.

– A ja o tobie nic.

– No cóż. Bywa.

– Hej. – Julia stanęła obok chłopaka i uśmiechnęła się do Karola.

– Cześć Julka. – pocałował ją w policzek. – Pięknie wyglądasz. – wyszeptał prosto do ucha.

– Dziękuję. Kochanie, pójdziemy się przejść?

– Oczywiście.

            Rozradowana para wyszła z mieszkania, natomiast Karol przysiadł się do przyjaciela i nalał sobie wino. Był wściekły, że dołączył do grupy znajomych. Nie umiał sobie wytłumaczyć, dlaczego widząc Julię z Marcinem, poczuł ukłucie bólu.

– Co to za koleś? – zapytał Patryka.

– Marcin?

– Noo. – bąknął. – Co to za typek?

– Co ty taki wściekły?

– Nie pasuje do Julii.

– Zazdrosny jesteś? – zapytała Ola.

– Ja? Nie. Po prostu on nie pasuje do niej.

– A niby kto do niej pasuje względem ciebie? Taki babiarz jak ty?

– Paweł! – Daga wraz z siostrą chłopaka krzyknęły na niego, a Patryk parsknął śmiechem.

– A on niby nie jest babiarzem?! Z ryja już widać, że Julia jest jego kolejną zdobyczą!

– Nie obrażaj mojego przyjaciela!

– Zrób coś. Zaraz zaczną się bić. – Ola rzekła do Patryka.

– Niech to zrobią, przynajmniej będzie śmiesznie.

– Patryk!

– Chodź na balkon.

            Para wyszła na zewnątrz, natomiast Karol z Pawłem dalej kłócili się o parę. Kiedy brat dziewczyny zauważył, że wracają, wszedł do środka i poinformował mężczyzn, aby przestali i zachowywali się normalnie.

            Przez kolejną godzinę przyjaciele rozmawiali na różne tematy oraz żartowali. Karol obserwował Marcina, próbując go rozszyfrować, lecz mężczyzna zachowywał się normalnie względem dziewczyny i znajomych. Od czasu do czasu napotykał ostre spojrzenie Julki.

            Marcin spostrzegł, że mężczyzna obserwuje go. Dowiedział się od Dagmary, że był przyczyną kłótni miedzy Karolem a Pawłem. Wymienił porozumiewawcze spojrzenie z Olą, że plan idzie po jej myśli. Patrykowi dalej nie podobało się to, ale nie przeciwstawiał się ukochanej.

            Późnym wieczorem pożegnał się ze swoją partnerka oraz przyjaciółmi. Karol również opuścił grono znajomych i razem z przyjacielem pojechał do swojego mieszkania. Na początku drogi milczeli, ale mężczyzna przerwał ciszę.

– Kim on w ogóle jest?

– Kto?

– No ten Marcin.

– A co chcesz o nim wiedzieć?

– Wszystko.

– Jego ojciec jest Niemcem.

– Studia ma?

– Tak. Informatyk.

– A gdzie studiował?

– W Massachusetts.

– Co?!

– To co słyszysz.

– Światowy człowiek.

– Bardzo inteligentny i mądry.

– To nie znaczy, że będzie dobry dla Julki. Zgadzasz się na ten związek?

– To jest jej wybór i czy będę się z tym zgadzał czy nie, ona nie zmieni zdania. Wiesz jaka jest.

– Nie podoba mi się ten typek. – Patryk ostro zahamował i zjechał na chodni. – Co ty robisz?

– To ty mi powiedz co robisz?

– Siedzę i czekam, aż mnie odwieziesz do domu.

– Zachowujesz się jakbyś był zakochany w mojej siostrze.

– Co? Nie kocham Julii.

– Nie?

– Nie. I nie musisz mnie odwozić. Przejdę się. Cześć.

– Karol.

            Mężczyzna trzasnął drzwiami i ruszył pieszo do swojego mieszkania przez park. Ciągle powtarzał słowa Patryka.

– Zakochany w Julii? Oszalał. Nie kocham jej. Nie zasługuje na nią, ale ten pieprzony dupek też nie. Nikt z nią nie może być. Julia jest dobrą dziewczyną. Delikatną. Piękną. Cudowną. Kobietą. – usiadł na ławce. – Może jednak ją kocham? Nie. Ja nie potrafię kochać. A zwłaszcza jej. Jest dla mnie jak siostra. Nie mogę pozwolić, aby ten dupek ją zranił.

            Patryk po powrocie do swojego apartamentu, zadzwonił do Oli, informując ją o zachowaniu Karola. Dziewczyna nakrzyczała na niego, że sprowokował go, ale szybko przeprosiła mężczyznę. Na początku droczył się z nią, ale wybaczył jej wybuch złości.

            Aleksandra kładąc się spać, przypomniała sobie rozmowę z Karolem.

Amando, jak mogłaś takie coś zrobić. Nigdy nie zdradziłabym Patryka. Co jeszcze wymyślisz? I na pewno nie odbierzesz mi Patryka!

            Marcin odwiózł Julię do jej mieszkania. Przez całą drogę rozmawiali o zachowaniu Karola. Obydwoje byli zadowoleni z siebie. Przyznali, że Ola miała dobry pomysł, aby wzbudzić w mężczyźnie zazdrość, ale Julka bała się, że jej ukochany mógł posunąć się do czegoś złego.

Dzwonek do drzwi obudził Karola. Zaspany zwlókł się z łóżka, pocierając oczy i ziewając, otworzył drzwi.

– Obiecałeś! Zgodziłeś się na mój plan! A ty co?! Balowałeś z nimi! – Amanda rozwścieczona weszła do środka.

– Możesz nie krzyczeć?

– Księżniczka dopiero wstała? – zaśpiewała piskliwie.

– Bo smok ją obudził.

– Miałeś ją zaciągnąć do łóżka, a nie jechać do Patryka.

– Nie tylko z Patrykiem tam byłem.

– Nie obchodzi mnie to, kto tam był. Zgodziłeś się na mój plan!

– Powiedziałem może to zrobię, ale przemyślałem sobie dobrze sprawę i jednak nie pomogę tobie.

– Przecież ją kochasz.

– Nie kocham Oli.

– A kilka tygodni temu za nią szalałeś.

– Bo wiesz… Bardzo mnie pociągała.

– Ruchałeś ją jak popadło.

– Nie, my uprawialiśmy seks. To ciebie ruchałem jak popadło.

– Świnia!

– Ola jest o wiele lepsza od ciebie. I nie tylko w łóżku, ale i w życiu. I każdy facet wybrałby ją niż ciebie, żeby spędzić resztę swoich dni przy takiej kobiecie. A ty? Nadajesz się tylko na jedną noc.

– Dwa lata temu tego byś nie powiedział.

– Tylko po miesiącu z tobą skończyłem.

– Mówiąc Patrykowi, że spałeś ze mną.

– Patryk jest moim przyjacielem i nie mam przed nim tajemnic.

– Ale to mógłbyś zachować dla siebie.

– I tak wrócił do ciebie, więc czego się czepiasz?

– Tylko, że teraz nie jest ze mną, tylko z tą wywłoką.

– Nie nazywaj tak Oli!

– Bo co?

– Wynoś się stąd! – wskazał na drzwi.

– Jeszcze nie skończyłam z tobą.

– Ale ja z tobą tak! – chwycił ją pod ramię i pociągnął do wyjścia.

– Karol, puść mnie! – próbowała się uwolnić z uścisku, ale nie mogła. Mężczyzna otworzył drzwi i wyprowadził ją na zewnątrz.

– Żegnam! – zamknął z trzaskiem.

– Karol!

– A! Zapomniałem. Jeszcze raz zjawisz się u mnie, to zawiadomię policję, że mnie nękasz.

– Nie masz prawa tego robić!

– To jest wolny kraj i mogę robić co mi się podoba. Cześć! – przekręcił klucz w drzwiach i zrobił kilka kroków. Spojrzał w lustro, przeczesał włosy i wziął głęboki oddech. – Co za babsztyl.

– Nie potrzebuję już twojej pomocy! Sama sobie dam radę! Odzyskam Patryka! Żegnam! – kopnęła drzwi i skrzywiła się z bólu. – Idiota!

            Karol nie mógł uwierzyć, że Amanda przyszła do jego mieszkania i zrobiła mu awanturę. Nigdy nie wiedział jej tak złej. Nawet jak skończył z nią romans i powiedział o wszystkim przyjacielowi, nie była tak wściekła jak teraz. Kiedy zjawił się w firmie, wszyscy zauważyli jego zły humor. Kiedy jechał windą, na jednym z pięter wsiadła Ola. Odburknął jej, kiedy ta się z nim przywitała.

– A co ty taki zły?

– Nic mi nie mów.

– Okej. – stanęła obok niego i kątem oka oberwała. – Może jednak powiesz? – szepnęła.

– Ola, proszę.

– Dobra. Już nic nie mówię.

– Amanda u mnie była.

– Po co?

– Była wściekła, że się nie zgodziłem.

– Nie dziwię się. Pokrzyżowałeś jej plan.

– To, że ona jest nieszczęśliwa, to nie znaczy, że ty i Patryk też macie się tak czuć.

– Dzięki. – chwyciła go pod ramię.

– Co się nie robi dla przyjaciół?

– Praktycznie wszystko.

– Właśnie.

            Aleksandra i Karol rozstali się i każde udało się na swoje stanowisko pracy. Dziewczyna po kilku godzinach, zrobiła sobie długą przerwę i weszła do gabinetu szefa. Patryk jak zawsze siedział w stosie papierów. Uśmiechnięta podeszła do niego, odsunęła od biurka i usiadła na kolanach, przodem do niego.

– Może zrobiłbyś w końcu przerwę?

– Właśnie ją mam.

– Może tak sam od siebie, a nie ja mam o tym myśleć.

– Nie kłóćmy się o to.

– Za dużo pracujesz.

– Teraz nie pracowałem.

– Tak? A co robiłeś? Chyba nie oglądałeś…?

– Nie. – zaśmiał się. – Julia w sobotę ma urodziny i myślałem, żeby wyprawić przyjęcie.

– Świetny pomysł.

– Chyba poproszę Marcina, żeby mi pomógł.

– A nie Karola?

– Podobno ma być zazdrosny o moją siostrę, prawda?

– Aaa… Chcesz, żeby Marcin był głównym organizatorem przyjęcia?

– Masz do niego numer?

– Oczywiście, że mam. – powiedziała niskim tonem, pocierając nosem o jego szyję.

– A dałabyś mi?

– A ty co mi dasz? – spojrzała mu głęboko w oczy.

– A co byś chciała?

– A co mógłbyś zrobić?

– A teraz będziemy sobie odpowiadać pytaniami?

– Popsułeś wszystko. – zrobiła naburmuszoną minę i wyciągnęła komórkę z kieszeni spodni.

– Nie fochaj się. – zaczął ją łaskotać.

– Zostaw. Nie rób! No Patryk! Bo nie dostaniesz. – spojrzała na niego ostro i wskazała palcem.

– Dobrze, już nie będą, proszę pani. – rzekł dziecinnym głosem.

– Grzeczny chłopiec. Kocham cię takiego, ale… – zarzuciła mu ręce na szyję i wyszeptała słowa prosto do ucha. – Wolę kiedy jednak jesteś niegrzeczny.

– Ach tak… – wsunął rękę pod jej bluzkę.

– Nie tutaj. – wstała i obeszła biurko.

– Przecież powiedziałaś…

– Że lubię, kiedy jesteś niegrzeczny, ale nie rób tego od razu. – znalazła kartkę i pisała numer przyjaciela, kiedy Patryk podszedł do niej od tyłu i chwycił za pośladki. Ola wzięła głęboki oddech i wyprostowała się. – Tu masz numer. Lepiej weź się do pracy, bo masz bardzo brudne myśli.

– A to wszystko przez ciebie. – zbliżył twarz do jej.

– To moja wina?

– Gdybyś tu nie przyszła… – posadził ją na biurku. – nie wydarzyłoby się to, co zaraz nastąpi.